Van Malta naar Texel zonder vliegtuig! 

De Nederlandse Suzanne Maas woont al enkele jaren op Malta, ver weg in het midden van de Middellandse Zee, 100 kilometer ten zuiden van Sicilië. Best een uitdaging, als je van daaruit naar je vroegere thuiseiland wil zonder vliegtuig, maar allesbehalve onmogelijk! Suzanne reisde over zee en land van het kleinste land (316 km²) van de Europese Unie naar het grootste eiland (162 km²) van Nederland.

Ze vertrok in het holst van de nacht bij haar thuis in Malta en zette goed 60 uur of tweeënhalve dag later voet op haar Texelse geboortegrond. En dat is allesbehalve zo masochistisch als het klinkt, of wat had je gedacht? Zelfs zonder vliegtuig krijg je een enkeltje Malta - Texel op veel minder dan 60 uur voor mekaar, maar Suzanne koos bewust voor de traagste optie. Als je iets doet, doe je het maar beter goed en all the way!

Suzanne: “Er is iets met reizen per trein en veerboot, het vertragen van de tijd, de relatieve afzondering, de steeds veranderende landschappen en panorama’s en hoe het licht anders wordt doorheen de dag. Niet verwonderlijk dat er talloze reisboeken zijn geschreven over epische trein- en bootreizen, maar voor zover ik weet niet over diezelfde reizen per vliegtuig. Wat valt daar ook over te vertellen?”

Suzanne daarentegen houdt wel wat sterke verhalen en zonder meer leuke herinneringen over aan haar tocht over twee zeeën, door vijf landen en langs evenveel hoofdsteden. Om er maar een paar te noemen: een zonsopgang boven de Middellandse Zee, het silhouet van de machtige Etna en de Siciliaanse kust die zich onder het genot van een cafe cornetto steeds duidelijker aftekent aan de horizon, een heerlijk ontspannende slenternamiddag en een nacht in een stijlvolle B&B in het historische Catania, met trein en al op de ferry van het meest westelijke punt van Sicilië naar het uiterste puntje van de Italiaanse laars, fantastische Calabrische landschappen die voorbij glijden op weg naar Rome, een hogesnelheidstrein naar Milaan en één biertje in het imposante station Milano Centrale later een praatje voor het slapengaan met de medepassagiers op de nachttrein naar Parijs, een eerste keer wakker worden door wat ouderwetse grensperikelen die een aanzienlijk oponthoud veroorzaken aan de Italiaans-Franse grens, een tweede keer door het opkomende licht ergens op het godverlaten eindeloze platteland van Centraal Frankrijk en een sprintje met de Parijse metro van Gare du Lyon naar Gare du Nord om de aansluiting met de Thalys naar Amsterdam niet te missen. 

De passage door België voelde voor Suzanne al een beetje als thuiskomen, want vóór Malta woonde ze ook nog een tijdje in ons land. Na bijna 60 uur reizen maakt het zicht door het venster van de NS-trein van Amsterdam naar Den Helder op de molens in het vlakke en oude vertrouwde Nederlandse polderlandschap het thuiskomgevoel helemaal compleet - er was enkel nog de ferry over de Waddenzee.

Eilandhoppen voor gevorderden, van Malta naar Texel: saai of vervelend werd het nooit, en verloren tijd was het al helemaal niet - Suzanne kon eindelijk die Japanse auteur uitlezen die al zolang op haar nachtkastje lag!

Het langere reisverslag van Suzanne vind je op haar persoonlijke blogpagina!

(foto boven: met de trein op de veerboot richting het Italiaanse vasteland, foto onder: de Waddenzee)