Er zijn zo van die plekken waar je naar blijft terug keren. Voor Leen Vermeire is die plek Noorwegen. Leen deelde met ons het verhaal van haar allereerste reis naar het land – zonder vliegtuig. Het werd een kennismaking die naar meer smaakte. Lees en kijk mee, en laat je inspireren!

“Taxistop, dat is het beste van twee werelden. Voor een kleine vergoeding kan je meerijden met chauffeurs die een plaatsje vrij hebben in hun wagen. Een beetje zoals liften, maar dan met meer zekerheid over je aankomstuur. Ik reed mee met Kurt – een Noorwegenfanaat die me meteen veel insiderinformatie kon geven. Na een lange rit via Nederland, Duitsland en het glooiend-groene Denemarken, zette Kurt me af in Hirtshals, in het uiterste noorden van het land. Ik sloeg mijn tentje op aan een idyllische strandcamping.

De volgende dag was er tijd genoeg om het fijne gehuchtje te bezoeken, op wandelafstand van de ferryterminal. Daar nam ik de veerboot naar Bergen. De woelige zee en het simpele stoeltje dat ik had geboekt – in plaats van een luxueuzer bed – bezorgden me helaas een zeezieke nacht. De volgende ochtend was het leed snel vergeten. Na het aanlokkelijke zicht op de eilanden aan de kust, de fjorden en de kleurrijke houten huisjes zorgde het binnenvaren van de haven van Bergen al voor een eerste visuele apotheose nog vóór ik één voet op Noorse bodem had gezet. Met de trein ging ik een paar kilometer de stad uit tot in het fjorddorpje Vaksdal – het einde van de wereld, het begin van de wildernis.

Ik deed een meerdaagse trektocht door de Noorse bergen en dat werd een totale back-to-nature ervaring. Dagen liep ik rond zonder ook maar één dorpje te zien en wildkamperen was overal toegelaten. Het was fantastisch! De liefde voor Noorwegen is gebleven: een jaar later stond ik er al terug voor een Erasmus, en ook de jaren erna keerde ik regelmatig weer. Mijn droom voor de nabije toekomst? de oude Sint-Olavs pilgrimstocht van Oslo naar Trondheim afwandelen – 600 km genieten van de Noorse natuur!”